τσο(μ)παναραίος

ο, Ν

1. τσομπάνης

2. μτφ. άνθρωπος άξεστος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τσο(μ)πάνης + κατάλ. -αρ-αίος (< λ. σε -άρης + -αίος*)].